คนผู้ฮ้าย จั่งอ้ายบ่สมแก้วตา
เจ้าเปรียบดัง รจนา ที่อ้ายเฝ้ามอง
อ้ายเพียงคนธรรมดา รูปบ่งามเหมือนดั่งพระสังข์ทอง
บ่มีมนต์ดลใจให้น้อง พอสิเผลอมองมา
อยากสิเหาะ กะเหาะดอกบ่ได้
เฮ็ดจั่งใด๋สิได้ใจรจนา
เจ้าส่ำหงส์อยู่เทียมฟ้า
โอ๊ยน้อวาสนา อ้ายคงได้แค่มอง
บ่มีของ วิเศษวิโส บ่มีมนต์มาโอ่เอาน้อง
รูปบ่หล่อโตบ่หุ้มทองน้องบ่สนใจ
แค่บักหอยนาหน้าต่ำ ที่มีเพียงความจริงใจ
อยากสิเหาะกะเหาะบ่ได้ เหลือใจเจ้าของ
ศักดินาต้อยต่ำ เจ้าคงบ่หันมามอง
หมดสิทธิ์ได้ครอบครองใจรจนา
อยากสิเหาะ กะเหาะดอกบ่ได้
เฮ็ดจั่งใด๋สิได้ใจรจนา
เจ้าส่ำหงส์อยู่เทียมฟ้า
โอ๊ยน้อวาสนา อ้ายคงได้แค่มอง
บ่มีของ วิเศษวิโส บ่มีมนต์มาโอ่เอาน้อง
รูปบ่หล่อโตบ่หุ้มทองน้องบ่สนใจ
แค่บักหอยนาหน้าต่ำ ที่มีเพียงความจริงใจ
อยากสิเหาะกะเหาะบ่ได้ เหลือใจเจ้าของ
ศักดินาต้อยต่ำ เจ้าคงบ่หันมามอง
หมดสิทธิ์ได้ครอบครองใจรจนา
บ่มีของ วิเศษวิโส บ่มีมนต์มาโอ่เอาน้อง
รูปบ่หล่อโตบ่หุ้มทองน้องบ่สนใจ
แค่บักหอยนาหน้าต่ำ ที่มีเพียงความจริงใจ
อยากสิเหาะกะเหาะบ่ได้ เหลือใจเจ้าของ
ศักดินาต้อยต่ำ เจ้าคงบ่หันมามอง
หมดสิทธิ์ได้ครอบครองใจรจนา
อ้ายบ่แม่นสังข์ทอง คงบ่ได้ครองใจเธอ